Ηώς φαν θεά του πρωϊνού φωτός, μέχρι της ανατολής τον Ηλίου, την οποίαν μάλιστα οι Αθηναίοι έλεγαν Έως. Η θεά αυτή ήταν θυγατερα του Υπερίωνος και της Θείας και είχε αδέλφια τον Ήλιο και τη Σελήνη, ενώ κατά άλλες παραδόσεις η μητέρα της λεγόταν Ευρυφάεσσα και επίσης εθεωρείτο θυγατέρα του Ηλίου και της Ευφρόνης (δηλαδή της Νύχτας). Οι ποιηταί είχαν αφιερώσει πολλά κείμενα τους στην μορφή της Ηοΰς, όπου την απεικόνιζαν ως έκτακτη καλλονή με μαλλιά στο χρώμα του κρόκου του αυγού, δάχτυλα ροδόχροα, μάτια ωραιότατα και γενικά κορμί και ρούχα αέρινα, αιτίες για τις οποίες στα διάφορα ποιήματα (π.χ. στον Όμηρο) χαρακτηριζόταν ως “ροδοδάκτυλος, ροδόπηχυς, ροδοστρεφης, ροδόπεπλος, κροκόπεπλας, χρυσόθρονος, χρυσοπέδιλος, χιονοβλέφαρος, ευπλόκαμος, φαεινή, πολυδερκής, κ.λ.π.! Η Ηώς λοιπόν ήταν η θεά των Ελλήνων που προσωποποιούσε την Αυγή, θεωρούμενη έτσι πηγή και σύμβολο της ζωής όπου με το μεγαλοπρεπές άρμα της ανεβοκατεβαίνει σε Γη και Ουρανό για να φέρει το φως σε θεούς και ανθρώπους. Με τη νομορφιά της συνήθως άρπαζε τους συζύγους της, δημιουργώντας έτσι αντιζηλίες, έριδες και περιστατικά και με άλλα μυθικά πρόσωπα. Με τον Αστραίο η Ηώ απέκτησε τους αέρηδες ΒΟΡΕΑ, ΝΟΤΟ, ΖΕΦΥΡΟ, ΣΚΙΡΩΝΑ και ΕΥΡΟ.